zaproszenie
„Dziennikarstwo internetowe (ang. online journalism) to przygotowywanie przekazu dotyczącego wydarzeń i faktów, zgodnego ze specyfiką Internetu, i jego rozpowszechnianie za pośrednictwem Internetu (a zwłaszcza portali, wortali, blogów itp.), aby opracowane treści stały się dostępny dla szerokiego grona odbiorców. Przekaz internetowy, który można by uznać za dziennikarski, powinien: mieć charakter informacyjny, być gatunkowo zbliżony do komunikatów medialnych i przygotowany z zamiarem publikacji przede wszystkim w Internecie, aby przez określony czas (okres) być dostępny w sieci. To rozgraniczenie wyklucza z grona dziennikarzy internetowych tych, którzy przygotowują treści na potrzeby prasy”. [ czytaj ]
„… dziennikarstwo, jako opowiadanie o rzeczywistości, wymaga zdolności pójścia tam, dokąd nikt nie idzie; ruszenia się i pragnienia zobaczenia. Ciekawości, otwartości, pasji”. · Franciszek, papież [ czytaj ]
Zielona… zwyczajna parafia, która wcale nie musi być zwyczajna, gdy ta zwyczajność, zwykłość, przyziemność zostanie zbudowana ze starannie dobranych fragmentów rzeczywistości. Ukazujących to, co najpiękniejsze, najbardziej ciekawe, najlepsze i tym samym najbardziej wartościowe w parafii. Taki zasób wiedzy, udostępniony w zależności od celu wybranej formie prezentacji, lecz w miarę pełny lub nawet będąc „esencją”, gdy zostanie podany w sposób skrótowy może stanowić skarbnicę wiedzy o parafii. Również w innym niż duszpasterskim wymiarze. Przyczyniając się do poznania tego, co nieznane. Dla specjalistów będąc drogowskazem a wielu osób mających różnorakie pasje inspiracją.
Prasa parafialna ▪ czasopisma wydawane przez parafie, obejmujące zazwyczaj swoim zasięgiem obszar jednej parafii, ale zdarzają się tytuły wydawane wspólnie przez dwie lub trzy, a nawet więcej parafii. Specjalną odmianą prasy parafialnej są czasopisma dekanalne, które zasięgiem obejmuje wszystkie parafie dekanatu. Lokalna prasa parafialna to nowoczesna forma duszpasterstwa, informowania o sprawach ważnych, ale także sposób na ożywienie życia wspólnoty parafialnej.
50+ ▪ prasa, czy Internet
Korzystanie z Internetu jest powszechne wśród respondentów najmłodszych i w wieku 25–34 lata. W sieci jest także ogromna większość badanych mających od 35 do 44 lat oraz dwie trzecie mających od 45 do 54 lat. Offline (off-line, dosł. „odłączony od linii, poza linią”) pozostaje blisko połowa Polaków w wieku 55–64 lata i trzy czwarte najstarszych, w wieku 65 lat i więcej. Najmniej użytkowników Internetu jest wśród osób z wykształceniem podstawowym, na wsi. Natomiast najwięcej wśród badanych z wykształceniem wyższym, w miastach liczących 500 tys. i więcej ludności. (CBOS)
parafia
PARAFIA według badań CBOS i nie tylko
• około 27% parafian nie odczuwa więzi a ok.14% żadnego związku z parafią
• wzrasta ilość korzystających z posług duszpasterskich poza parafią własną
• zwiększa się liczba osób, które tylko „od święta” lub w ogóle nie praktykują
• wpływ na sprawy parafii wg ich przekonania ma nieco ponad 14% badanych
• około 11% respondentów nie ma, ale chciałby mieć wpływ na sprawy parafii
• większość (66%) parafian nie ma i nie chce mieć wpływu na życie w parafii
• systematycznie maleje zainteresowanie życiem parafii, w tym jej problemami
• rośnie liczba osób dla których istnienie parafii lub jej brak nie ma znaczenia
• wzrasta odsetek ankietownych dla których parafia jest podmiotem zbędnym
„Żyjemy na rynku, w tym także – coraz częściej – na »wolnym« rynku parafii. Rynek nie znosi pustki. A klient szuka takiego sklepu, w którym dostanie to, czego potrzebuje, co mu się podoba, czego szuka. Nie znalazłszy w jednym sklepie, pójdzie do drugiego. Ba, będzie szukał tak długo, aż znajdzie, nie zadowalając się żadnym towarem zastępczym. Coraz mniej takich (chociaż wciąż jeszcze są), którzy chodzą tylko do pobliskiego, dobrze znanego sklepu za rogiem, bo ten sklep już nie jest w stanie zaspokoić ich potrzeb. Coraz częściej zaglądają do supermarketu. Czują się tam zrazu obco, nie tak jak w swoim sklepie na osiedlu, gdzie znają wszystkich i wszyscy ich znają. Ale idą tam mimo wszystko. I wcale nie dlatego, że tam bardziej kolorowo. Idą tam dlatego, że mogą znaleźć wreszcie to, czego naprawdę potrzebują”. / ks. Andrzej Drugała /
Statystyki to jednak nie rzeczywistość, która zwykle pokazuje, iż liczba mieszkańców w parafiach nie utożsamia się z liczbą wiernych, których z reguły jest dużo mniej.
Kościół katolicki
Kościół katolicki, powszechny to największa na świecie – jak też w Polsce – chrześcijańska wspólnota wyznaniowa. Charakteryzuje się silnie hierarchiczną strukturą. Najwyższym hierarchą Kościoła katolickiego jest papież. Podstawową jednostką Kościoła partykularnego – mylnie nazywanego Kościołem krajowym [ czytaj ] – jest zarządzaną przez biskupa diecezja. „Jako instytucja, Kościół przejawia się w sposób niezwykle zróżnicowany. Posiada określoną strukturę i bogatą tradycję, przejawem jego instytucjonalności jest podział na parafie i diecezje, cała różnorodność zakonów i duszpasterstwa specjalistycznego, kościoły i rozmaite gmachy kościelne, instytucje charytatywne, uczelnie i wydawnictwa. Ale na instytucjonalność Kościoła składa się również liturgia i teologia, prawo kanoniczne i zwyczaje lokalne, sztuka kościelna i tradycje językowe”. / o.Jacek Salij OP /
gazeta parafialna
Powszechne, lecz pejoratywne określenie „gazetka” bardzo sugestywnie wskazuje na na niewysoki poziom merytoryczny wydawanego przez parafię periodyku. Co nie zachęca do poważnego traktowania tej formy przekazu, którą jest prasa. Zatem m.in. gazeta a nie „gazetka”. Warto zatem wiedzieć, że gazetka to zbiór artykułów i ilustracji, umieszczony na tablicy wywieszonej na ścianie, najczęściej w szkole; gazetka to również jedna z form marketingu, najczęściej będąca reklamą towarów okresowo oferowanych przez sieci handlowe. Dlatego wtedy, gdy czasopismo wydawane przez parafię nazywa się „gazetką”, wówczas temu określeniu – jak wyjaśnia słownik języka polskiego – można przypisać znaczenie: „nielegalnie wydawana gazeta”. Co w dużym stopniu jest prawdą, gdyż „legalny” to zgodny z prawem, posiadający status prawny. Tymczasem rzadko się zdarza, aby wydawane przez parafie periodyki posiadały znormalizowany numer wydawnictwa ciągłego. Dlatego, gdy stosowanie ISSN (ang. International Standard Serial Number) nie jest obowiązkowe, określenie „gazetka” ujawnia dostrzegany nieustannie w publikacjach parafialnych braku szacunku dla praw: prasowego i autorskiego.
Gazeta parafialna. Zwracając uwagę na niewątpliwie potrzebę i cel wydawania należy zwrócić uwagę, że poza stricte informacyjnym charakterem i reportażowym, dokumentującym wydarzenia w parafii, każde czasopismo parafialne bez względu na miejsce i częstotliwość jego wydawania służy ewangelizacji oraz ma duże znaczenie duszpasterskie. Gdyż przez publikację artykułów na łamach gazety parafialnej można nie tylko przybliżyć wiernym określoną tematykę, lecz także pewne, dla nich często zawiłe zagadnienia wytłumaczyć. W związku z czym każdy duszpasterz poza katechizacją oraz Internetem, który znacząco, lecz negatywnie wpłynął na czytelnictwo, powinien dostrzegać dobrodziejstwo prasy. W przypadku ogólnopolskich czasopism katolickich bardzo często nie dostrzegających lokalnych potrzeb i/lub jeszcze częściej rozmijających się z aktualnymi oczekiwaniami konkretnej wspólnoty parafialnej. Co uzasadnia twierdzenie, że w każdej parafii „nasza” gazeta jest potrzebna. Jej istnienie doceniają zwłaszcza te osoby, które słowo drukowane trzymane w dłoniach cenią bardziej niż treści publikowane w Internecie. Dlatego tej grupy – nazwijmy ją – tradycyjnych czytelników „kartek w okładce” a nie treści z monitora, którymi są osoby w różnym przedziale wiekowym, nie należy lekceważyć.
polecane linki
